De beste wensen voor 2015 …

Het is bijna 2015. Nog steeds overheerst het onwerkelijke gevoel dat alles wat we meegemaakt hebben niet echt gebeurd is. Dit wordt versterkt door het lezen van het dagboek. Wat een pijn, verdriet en angst gedurende twee jaar. Het was niet alleen de leukemie, maar ook alle andere complicaties. (ernstige en minder ernstig) Dan sta je weer stil bij wat kinderen met kanker allemaal meemaken.

De vele gesprekken met artsen, waarin de stand van zaken niet rooskleuriger wordt voorgesteld. Het doet je naar adem happen, vooral als je dan aan Stefan denkt. Hij is altijd aanwezig, soms even op de achtergrond, dan weer prominent in onze gedachten. Soms is het een opmerking die je plotseling uit je evenwicht brengt. Geheel onverwachts voel je dan die intense pijn van verlies.

In het komende jaar hoop ik het (dag)boek “Lieve Stefan” klaar te hebben. Een eerbetoon aan Stefan……….

Verder wensen we iedereen een gezond, gelukkig en sportief  2015

Op de foto Stefan aan de oliebollen  in 2001

 

Bezoek WKZ

Vanmiddag zijn we met ons drietjes naar het WKZ geweest. Naar afdeling Giraf. Het was een warm weerzien met de verpleegkundigen. Veel bekenden gelukkig, en al worden we een jaartje ouder, ze herkenden ons ook direct.

Voor ons voelt het goed om daar weer eens te zijn, al zijn er natuurlijk de nodige emoties. Bij het zien van Stefan’s stoofje, waar heel veel gebruik van gemaakt wordt. En dan denk je weer aan al die keren dat Stefan met veel enthousiasme de lekkerste koekjes, pizza’s etc. bakte. Ja, en als je daar dan staat voor kamer 17, dan komen de herinneringen in alle heftigheid terug.

En in de behandelkamer zie je de wandschildering, die ook gemaakt is van de opbrengst van Stefan zijn verjaardagsfeest in maart 2010. En dat voelt goed, om dat dan weer terug te zien.

We hebben, na een kop koffie, nog wat rondgedwaald. Op de eerste verdieping, waar de poli was, is nu het begin van het nieuwe Prinses Maxima centrum. Een nieuw kinderoncologisch centrum, wat naast het WKZ gebouwd zal worden. Ook Giraf valt onder dit nieuwe centrum. Vooralsnog blijven ze nog gewoon op de vierde etage van het WKZ, maar als de nieuwbouw klaar is, zullen ze hun intrek nemen in het nieuwe gebouw. De SCT afdeling zal niet verhuizen.

Al met al een heftig bezoek qua emoties, maar het voelt goed dat we geweest zijn en het was fijn om over Stefan te praten. Zoveel herinneringen die bij ons horen………..

Bijgevoegde foto is op Sinterklaasavond 2008 genomen, alweer zes jaar geleden.